inleven zoals het hoort

Dag op school
Vandaag stond er ons een zowel fysieke als mentale uitdaging te wachten, we gingen namelijk naar school ;). Met wat moeite kregen we de volledige groep deze keer wel op tijd, om zes uur stipt, aan de poort van Bikeventures. Helm aan, benen gesmeerd en gaan met die banaan (of mountainbike natuurlijk)! Door berg en dal, door put en hobbel, dus over slechte wegen crossten we in twee groepen naar onze rendez-vous met twee studentes: Lucky en Sandra. Lucky, 15, woont met haar moeder, broer en zus in een huis in het midden van haar dorp. Sandra, 17, woont met twaalf man in een huis met de oppervlakte van, volgens westerse norm, een badkamer. Na een aantal huishoudelijke taken, zoals water halen en de vloer vegen, kregen we nog een tas thee (met genoeg suiker) en een overvloed aan nootjes. Onze gastheren en -vrouwen hebben immers weinig, maar denken er geen twee keer over na om ons de beste verwelkoming mogelijk te schenken.
Haastig vertrokken de twee dames naar school. Als je in Oeganda te laat komt op school, heeft dat vaak lijfstraffen tot gevolg. De meisjes dachten dat ook zij gestraft zouden worden, maar gelukkig was de school geïnformeerd dat ze deelnamen aan ons project in samenwerking met CooP-Africa. Na een lange tocht van één of twee uur kwamen we aan op school. We stapten meteen de klas in en werden begroet door blije scholieren. Eenmaal verdeeld over de verschillende banken konden we de les beginnen volgen. Groep Sandra kreeg aardrijkskunde, groep Lucky kreeg Engels. In de les lag de aandacht soms wel meer op de “musungu’s” (inheemse taal voor “blanke”/ “Europeaan”) dan op de leerkrachten. Na de les ontvingen we, net zoals alle leerlingen die voldoende eetgeld betalen, een gebakje als ontbijt. Vervolgens verplaatsten we ons naar de schaduw waar men zich verzamelde voor de wekelijkse assembly, daar wordt algemene info en motivatie aan de leerlingen gegeven. De bijeenkomst werd ingezet en beëindigd met drie (!) volksliederen, eentje voor Oeganda, eentje voor Oost-Afrika en een lokaal volkslied. Na dit muzikale intermezzo wisselden we even van klasgroep, in de klas zelf stond een studieuur op ons programma. Dit was bizar, van de leerlingen werd verwacht dat ze een halfuur zonder enige supervisie studeerden. In plaats daarvan werden wij ondervraagd en wisselden we facebook gegevens, email-adressen en whatsapp nummers uit. Op deze manier ontmoetten we veel interessante mensen, zoals Nicolas, een jonge muzikant die de doorbraak wil maken in de muziekindustrie. Hij heeft samen met zijn vrienden tot nu toe geen succes, maar hij hoopt dat hij in december een kans krijgt om een tape op te nemen in een studio. Als het zover is, krijgt Tijs een kopie opgestuurd.
’s Middags aten we posjo en bonen, het standaard menu op school, zes dagen per week, tien maanden per jaar en voor veel leerlingen de enige maaltijd van die dag. De Oegandese leerlingen hadden het niet verwacht, maar we vonden het lekker.
In de voormiddag had Bavo beloofd dat hij met de leerlingen van Senior 3 en 4 zou voetballen, hij was echter niet voorbereid op wat komen zou. Het Oegandese meisjesteam werd aangevuld door een aantal jongens en ze trokken hun tenues aan (Bavo: dat is hier met truikes enal ofwa?!!). De plaatselijke leerkracht LO blies de wedstrijd op gang. We speelden 20 minuten lang een spannende wedstrijd met een gelijkstand 2-2 als gevolg. De vreugde spatte er van af en we begonnen met een sportieve houding aan de fietstocht terug.
Eenmaal terug in Jinja stond het Bikeventures team al klaar, zij krikten ons humeur nog eens op door vers fruit aan te bieden. Vervolgens namen we een (welverdiende) douche. Nadien konden we nog maar eens genieten van een overheerlijk avondmaal.
Ciao wij zijn nu wel moe genoeg, slaapzacht en tot morgen!!
Josse, Emily en Tijs en de andere ambassadeurs!!!

Comments 6

  1. Het is fijn om te horen dat jullie op deze manier een schooldag hebben kunnen meemaken. Jullie hebben je inderdaad goed kunnen inleven en zelf kunnen ondervinden wat een schooldag voor kinderen daar betekent. Ik ben zo benieuwd naar de andere verhalen van de school als jullie terug zijn. Geniet ook maar enorm van het lekkere fruit daar want hier smaakt dat toch anders ;-).

  2. Wat fijn om al jullie avonturen hier te mogen lezen en zo wat te kunnen mee genieten van de reis! Ik ben er zeker van dat een volledige dag school lopen een hele indruk op jullie moet gemaakt hebben. Ik ben stiekem wel wat jaloers (een studie zonder supervisie? 😉 ), neenee, ik ben erg benieuwd naar de hele leefervaring. Jullie verslag tovert een brede glimlach op mijn gezicht! Jullie doen dat goed daar! Koester de ontmoetingen (groot en klein) met iedereen, je gaat ze nooit vergeten… x

  3. Wat een avontuur voor jullie halfwassen musungu’s. Zoveel zien, horen, voelen, beleven en meemaken, met je hartje en hoofdje open word je daar een beter mens van! Elke dag een half jaartje wijzer. We leven met jullie mee , fysiek ver weg, mentaal slechts op een armlengte!

  4. boeiend en verrijkend hoe jullie, als half-vol-wassen musungu’s, je “inleven zoals het hoort”, met alerte geest en open hart.
    we leven en lezen mee fysiek veraf, maar mentaal dichtbij.
    we verheugen ons stiekem al om de deuntjes van de volksliederen thuis eens te horen? ;-))

  5. De vreugde spat niet alleen van de voetbalwedstrijd! Elk verslag dat jullie schrijven geeft een grote vreugde weer. Dat jullie dit allemaal mogen en kunnen meemaken, ook het respect dat jullie hebben voor de doorzetting van de plaatselijke jeugd kan ik er telkens weer in terugvinden.
    Fijn om vanop verre afstand van zo dichtbij te kunnen meeleven!

  6. Hoi,
    Het is héél leuk om via de blog jullie indrukwekkende reis te volgen. Elke dag kijken we ernaar uit om meer nieuws te ontvangen.
    Het ziet er echt enorm intens en aangrijpend uit, ook voor de thuisblijvers.
    Geniet met volle teugen en nog veel plezier samen in Oeganda!
    Voor alle andere blogvolgers, we hebben al enkele foto’s gespot op : https://www.facebook.com/BikeventuresAfrica/photos/pcb.2260378354193661/2260366057528224/?type=3&theater

    Groetjes aan iedereen,
    Bart en Veerle

Laat een antwoord achter aan wim, els Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *