Het was een dag van grenzen. Door een valpartij van een leerling in bocht 2 van een afdaling, moest ze voor onderzoek naar het ziekenhuis. Er was schade opgelopen aan de rug maar de behandelende artsen zagen alles goed komen en ze was in goede handen. Ze kreeg alle zorg die nodig was en we wensen haar een spoedig herstel.
De grenzen van inlevingsvermogen en besef werden scherp gesteld. Een rustig, openhartig en ventilerend gesprek met een hele boel begeleiders maakte dat de groep zelf besloot om verder te fietsen. Het was hartverwarmend om te zien hoe de groep zowel op als naast de fiets elkaar vooruit hielp, soms ook letterlijk. Ze waren er voor elkaar, ook oprecht.
Op de top van de tweede beklimming kwamen Nederlandse wielertoeristen vol bewondering vragen wat een bende jongeren er toe dreef om zo´n beklimming te maken. Na de uitleg over het hoe en het waarom van de reis, besloten ze om nog €50 te sponsoren voor ons goed doel. De acties en prestaties van onze fietsers werkt, zelfs op grote hoogte.
Het was door de omstandigheden een lange en vermoeiende dag. Het was heet en elke aanraking met water was welkom. Er werd consequent gefietst en doorgezet. Tot de nacht viel. Tegen dat alle emoties een plaats kregen, tegen dat het avondeten eerder leek op een midnightsnack, tegen dat motivatie en rust door inspirerende babbels werd teruggevonden, besef je dat het een korte nacht zal worden…
