Etappe 6

We zijn over de helft, we hebben Jeanne d’Arc gezien en gevolgd, we hebben overwonnen. Gisteren zijn na een aangegane weddenschap nog de benen van een mannelijke leerling met wax bewerkt. Velen keken toe, gniffelend maar ze zijn stiekem jaloers. Zijn benen zien er niet alleen klaar uit om gemakkelijk verzorgd te worden na een mogelijke val, hij was ook snel boven.

Vandaag was iedereen snel aan de bevoorrading. Niet enkel het vers stoofvlees en frietjes deden het enthousiasme stijgen, ook de goede en getrainde benen deden hun deel. Als je hier bent geraakt, is de rest een kwestie van doorzetten. En dat is een feit, zeker met een groep die zo goed samenhangt, die op elkaar wacht, voor elkaar terugrijdt, die applaus geeft om elkaar aan te moedigen. Je krijgt wat je geeft, je geeft wat je krijgt.

Na 110 km ballon d´Alsace overwinnen en boven komen met bezweet gezicht maar met een glimlach verschijnen en verkondigen dat je er van hebt genoten, getuigt van klasse. Humor en verbondenheid is er. Door een defect aan de bagagecamionne stonden enkel collega´s Gitte, Hanne en Mariska aan de top. Trouwe deelnemers maar ze konden nu pas kunnen inpikken. Meteen een vuurdoop dat ze fantastisch deden. Chips, aanmoedigen maar vooral knuffels waren welkom op de top. En dat is enkel het uiterlijk vertoon van het innerlijk gevoel. Fietsers overwonnen de 9 km alleen, maar met en door elkaar

Wij amuseren ons, wij hebben plezier en voldoening. Moeilijke momenten worden benoemd en doorgepraat, oplossingen worden gezocht en alles eindigt met een lach. Vandaag zijn 2 leerlingen deftig gevallen maar ze stonden meteen op en sprongen op hun fiets. Op de camping, tussen stoofvlees en ijsje, wordt alles doorgepraat en knuffels verzachtten de emotionele wonden. Hier bestaat geen strak onderscheid ´leerlingen´ en ´leerkracht´. Hier heerst het idee ´samen meer dan 1000 meter hoogte overwinnen´ of ´niet´. En dat laatste is geen optie voor de deelnemers. En dat is exact de reden waarom Sint-Ursula fietst al zes edities bestaat.