Etappe 4

van Varennes-en-Argonne naar Saint-Mihiel

Elke kilometer die we vandaag rijden is er een van de frontlinie van de Eerste Wereldoorlog. Deze frontlinie liep van Nieuwpoort 750km lang tot aan de Frans-Zwitserse grens in Belfort. Net zoals in Ieper is de streek rond Verdun een van de brandhaarden van deze oorlog en staat ze symbool voor de zinloze slachting van miljoenen mensen voor een strategische morzel grond. Vandaag de dag is het gebied rond Verdun een grote aanklacht tegen de oorlog. De littekens zijn nog zichtbaar: begraafplaats na begraafplaats, monument na monument. Hier moet de fietsreis even bevoorraden, op zijn positieven komen en alles in perspectief plaatsen…

Fietsen, hellingen, prestaties zijn er vandaag ook, maar doen er echt niet toe. Laat ons letterlijk en figuurlijk stilstaan bij wat er zich hier heeft afgespeeld meer dan 100 jaar geleden en beseffen dat de littekens van de oorlogen van nu binnen 100 jaar nog steeds zichtbaar zullen zijn. Fietsen is meer dan trappen alleen.

Na 134 kilometer onder dreigende wolken die geen druppel hebben gelost, komen de 37 leerlingen onder begeleiding aan op de camping. Aan de overkant van de Maas een oorlogskerkhof dat het thema van de dag in herinnering houdt. Al fietsen we een hele dag met en vooral voor elkaar, we beseffen weer dat we minstens even veel leren buiten een klaslokaal. Wat we vandaag zien, brengt ons op een onuitgesproken manier ook dichter bij elkaar. Elkaar een massage van de schouders geven, voor elkaar eten brengen, voor elkaar afwassen al is het niet jouw shift om dat te doen. Voor elkaar…

Maar ook voor elkaar er zijn. Gesmolten camembert als vier uurtje delen op het gras, 150 hamburgers op een broodje met veel groentjes en sauzen voor een ander meenemen,…of gezellig aan het water zitten om wat te praten en na te denken over de dag. Mooie dag met mooie momenten.

Verstopt tussen de vegetatie, verwonderd in Verdun over de zinloosheid van oorlog, met open ogen en hart fietsen tussen de kerkhoven en de monumenten,… etappe 4 hakt er in. Maar toont dat ´voor elkaar´ vandaag nog steeds even belangrijk is als 100 jaar geleden. En mogen we alle ouders eventjes oprecht bedanken voor de opvoeding van hun kinderen? Wat een beleefde, dankbare en hulpvaardige bende hebben we mee. Zij zijn en hebben het voor elkaar.