Opstaan was geen pretje. De omgeving was mooi, maar te vochtig om te motiveren. De wagens waren nog nooit zo snel ingeladen om te starten aan de langste route van onze Ronde van België. Vandaag staat in het teken van sterke vrouwen. Nu de meeste mannen mee zijn op de eerste kruistocht, is het tijd om de vrouwen in de spotlights te stellen. We volgen eerst deels de route van de mannen die op pad gaan. We rijden stiekem een paar kilometer door Frankrijk. Maar maak je geen zorgen, deze verplaatsing is essentieel zodat de route geen 150km lang is. Gewoon zaak om niet te traag te rijden over die 5km en om op tijd terug in België te zijn. We rekenen op de goeie benen van onze leerlingen en dat was volledig terecht! Vooraleer we in Frankrijk geraken, moeten we wel eerst de Côte de Bohan-Sud op. Niet zo erg qua beklimming, maar misschien wel qua timing. Net na het ontbijt, juist op de fiets, met koude benen en whoppa… een bijna 4km omhoog! Dat kan pikken. Gelukkig staan er supporters langs de weg om ons naar boven te juichen. We nemen vandaag zeker de tijd om te genieten van het ongelooflijke landschap: eindeloze bossen met na elke heuvel, elke bocht wel een verrassend stukje natuur. Een landschap dat bol staat van geschiedenis, verhalen en mysteries.
En dat brengt ons naadloos bij Orval, waar Mathilde van Toscane omstreeks 1076 in het dal passeert. Mathilde, die weduwe was, rustte van de lange reis uit aan de bron in het dal. Terwijl zij met haar handen door het water gleed, verloor ze per ongeluk haar trouwring. De ring was een aandenken aan haar overleden echtgenoot, Godfried met de Bult en ze smeekte en bad tot God om hulp. Na haar gebeden keerde ze terug naar de bron. Een forel kwam boven met haar trouwring in de bek. Daarop riep zij uit: “Dit is werkelijk een gouden dal!”. Orval, “val d’or” betekent “gouden dal”(Latijn: aurea vallis, vandaar Orval). Ze besloot uit dankbaarheid op deze gezegende plaats een klooster te stichten. De bron heet tegenwoordig de Mathildebron. De plaatselijke traditie wil dat elk jong meisje dat een geldstuk in de bron werpt binnen het jaar zal trouwen. We hebben wat muntjes achtergelaten en hebben onze huwelijksuitnodigingen op zak …
Nog een plons in de Semois later, terug genieten van de aanmoedigingsfilmpjes van het thuisfront en de toeristische informatie van (oud-)leerkrachten. Wanneer de voetbalwedstrijd eindigt in 4-2 voor de koala’s, is alle energie van de dag opgebruikt. Het is tijd om te genieten van de stilte van de Ardennen, van de lach van een medefietsers die deze titanische tocht in de benen heeft en van het gewoon samen mogen zijn. Wat hebben we dat moeten missen.