Onze begeleiders van Bikeventures

Tony, David en Louis

Tijdens ons verblijf in Jinja zijn we vrij intensief begeleid door drie Oegandezen: Tony, David en Louis. Zij kregen de opdracht om voor ons een programma uit te stippelen waardoor we ‘the local life’ aan de lijve konden ondervinden. Blijkbaar leidde die vraag tot ongeloof: blanken die doen wat zwarte doen? Blanken die water halen? Blanken die willen wandelen? Blanken die het lokale eten interessant vinden? Dat kan je toch niet menen!?
Maar hun programma is geweldig, de ervaringen die ze ons geven zijn van onschatbare waarde. Daarnaast hebben we de kans gekregen om ook hun ervaringen, hun verhaal te leren kennen. Geen doorsnee verhaal, maar een verhaal van uitdagingen en tegenslagen. Wat zij ons tonen is gegrepen uit hun eigen leven.
Tony, bijvoorbeeld, is een 26-jarige jongeman die al vroeg in zijn leven met tegenslag werd geconfronteerd. Zijn moeder stierf toen hij 8 maanden was. Zijn vader kwam maar een aantal keer per jaar naar huis zodat hij nadien vooral opgevoed werd door zijn stiefmoeder. Sneeuwwitje had vergeleken bij zijn verhaal nog een prinsessenleven. Hij was de enige die elke dag water moest halen voor het volledige gezin en op momenten dat hij dan toch even buiten kon spelen, werd hij in huis opgesloten. Op zijn 14e stierf ook zijn vader. Hij kreeg ook te horen dat hij een jaar niet naar school kon omdat er zogezegd niemand anders van zijn niveau les volgde. De echte reden was dat zijn grootmoeder zijn schoolgeld niet kon betalen. Hij wou dat jaar niet verspillen en kocht een identiteitsbewijs waarop hij 16 jaar oud was. Op die manier kon hij een jaar gaan werken en kon hij het volgende schooljaar wel betalen. Tot op heden is hij volgens zijn ID 28 jaar. Na de dood van zijn vader werd hij eigenaar van een lapje grond, maar dat heeft hij aan zijn broers en zussen gegeven. Hij huurt zelf een kamer die hem 100 000 shilling per maand kost terwijl hij per dag maar 10 000 shilling (= € 2,50) verdient. Hij is wel gestart aan een opleiding ICT/computer, maar daar heeft hij maar twee jaar van kunnen volgen. Hij kan momenteel niet genoeg sparen om het inschrijvingsgeld van ongeveer 2 000 000 shilling (= 500 US dollar) te betalen. Het diploma zou hem echter een totaal ander leven kunnen geven. Veel Oegandezen met een ‘degree’ vertrekken zelfs naar het buitenland om daar een beter leven te zoeken.
Hoe komt zo iemand samen met Louis en David terecht bij Bikeventures? Bikeventures gaat op zoek naar lokale mensen. Mensen die jong zijn, vers van de schoolbanken op zoek naar werk. Mensen die enthousiast zijn, gepassioneerd en die willen leren. Zij geven ze een kans, leiden ze verder op, vormen hen tot sterke werkkrachten die na verloop van tijd hun eigen weg kunnen gaan. Dit sluit perfect aan bij de missie van CooP-Africa. Help mensen om hun doelen en dromen te bereiken. Geef ze een fiets, of wat ze ook nodig hebben, en begeleid hen zodat ze er zelf voor kunnen gaan.

Ps gelukkige verjaardag aan de mama van Tijs!!