Een van de strafste reizen die je als mens, leerkracht en leerling kan meemaken is de inleefreis naar Kenia. Het land, de mensen, het proberen, de soms uitzichtloze situatie, de hoop,… het kruipt onder je vel en laat je niet meer los. 10 dagen lang leven als een Keniaan, sloppenwijken zien, spelen in een weeshuis, praten met zorgverleners, dit leer je niet in een schoolbank. Dit is proeven van de stevigste wereldkost die je geserveerd kan krijgen als mens. Het vuur dat de leerlingen achteraf hadden, maakt een leerkracht gelukkig. Ze zetten acties op poten, getuigen over hun ervaringen en proberen iedereen te overtuigen dat een fiets meer dan broodnodig is in de ontwikkeling van een Afrikaans kind.
Ambassadeurs en fietsers zetten zich samen in om de ervaringen en de zichtbaar geworden noden van de inleefreis om te zetten in daden en hulp. Een comedy-avond, soep verkopen, Urban Trail lopen, een klassiek concert, … een jaar lang werd met man en macht gewerkt om een borrelend gevoel van verschilmaker te laten renderen.