Onze stappentellers staan hier niet stil. 32 000 stappen, 21 000 stappen… om nog niet te spreken over onze fietskilometers. De boys van onze safari-lodges heffen onze bagage op alsof het veertjes zijn en de vrouwen langs de kant van de weg dragen schijnbaar met het grootste gemak waterbidons, sprokkelhout en grote kommen groenten op hun hoofd. Dat Oeganda de titel van meest fysieke land ter wereld draagt, is ons hier wel duidelijk geworden. Maar wat doet dat met het lichaam van de Oegandezen?
Als we een doorsnee dag in het leven van een Oegandese student volgen, stapelen ze de fysieke inspanningen op met weinig rustmomenten tussendoor. Het begint ’s morgens vroeg al met water dragen in onhandige jerrycans. Deze kunnen tot 20 liter water bevatten. Sommige kinderen moeten dit zelfs meerdere keren per dag over een grote afstand doen. Ze bedenken verschillende manieren om deze last te dragen, maar hoe dan ook blijft dit een zware last. Vervolgens wandelen of lopen de studenten vele kilometers naar school. Ze dragen hun schoolboeken voornamelijk in hun armen of een plastic zakje. Rugzakken zijn hier nog niet ingeburgerd en eerder een luxe. Om hun schoenen niet vuil te maken, nemen ze die in de hand en gaan ze blootvoets verder. Eens in de klas volgen ze de les op een houten bank zonder rugsteun. Een schooldag bestaat uit 4 lesblokken van 2 uren, zodat comfortabel zitten niet aan de orde is. Het middagmaal eten ze zittend op de grond. De jongens doen dit in kleermakerszit en de meisjes moeten met de benen naast het lichaam zitten. Eénmaal de school afgelopen is, stappen ze opnieuw te voet huiswaarts. Dan stopt het echter nog niet. Thuis wachten hen een aantal taken in het huishouden en de tuin. Na het schoolwerk en de avondmaaltijd is het tijd om te gaan slapen… op de grond of een aftands matje.
Het is dus duidelijk dat de opeenvolging van deze fysieke inspanningen, dag na dag, een zware aanslag is op het jonge lichaam. Naar westerse normen kunnen we dit vergelijken met het ‘overtrainingseffect’. Als inspanningen elkaar te snel opvolgen en er niet voldoende rustmomenten zijn, treden er lichamelijke en mentale ongemakken op. Het lichaam krijgt te weinig tijd om te herstellen en zeker in de groeiperiode van de leerlingen kan dit nefast zijn. We hebben geen wetenschappelijke bewijzen, maar we vermoeden wel dat er op vlak van groei en levensverwachting een achterstand ontstaat door een continue fysieke belasting. Als je van kinds af aan jezelf uitput door een tekort aan rust in combinatie met een niet-gevarieerd eetpatroon pleeg je uiteindelijk roofbouw op je lichaam. Binnen het gezin en de samenleving is het geen prioriteit veel aandacht te schenken aan rust of volledige genezing van kwetsuren. Het is een westerse gewoonte om snel een huisdokter te raadplegen bij de kleinste klachten. Deze luxe kunnen ze zich hier niet altijd veroorloven. Vaak is hun eerste hulp zelfs de lokale medicijnman die nog al wel eens zijn toevlucht neemt tot donkere praktijken. Wat de vergelijking tussen jongens en meisjes betreft, zijn er op jonge leeftijd weinig verschillen. Kinderen zorgen mee voor alle soorten taken. Naarmate ze ouder worden komt al het werk op de schouders van de meisjes terecht. Dit is een voorbereiding op hun toekomstige leven als huisvrouw. Je kan dit zelfs aanzien als een soort van marktwaarde.
Het schenken van fietsen via Coop-Africa zal een positieve invloed hebben op verschillende aspecten van hun leven. Zo kan een fiets helpen bij het dragen van water en zware lasten. Verplaatsingen zullen minder tijd in beslag nemen en minder energie vragen van het lichaam. Er komt tijd vrij waardoor ze ruimte krijgen voor schooltaken en meer rust en slaap. Kortom, ergonomisch en fysiek gezien heeft het gebruik van een fiets een enorm positieve impact op het lichaam en het leven van een Oegandees kind en hier gaan we dan ook voor!!
Comments 1
Wat hoop ik dat er HEEL VEEL fietsen bijeen gespaard worden voor Oeganda. Dank jullie voor de fijne verslagen. En wij bidden voor een goede terugreis en thuiskomst. Chris en Jos