Het was nog maar onze tweede dag in Oeganda, maar ook al een van onze hoogdagen. Vandaag gingen we in groepjes op pad met een Oegandese leeftijdsgenoot. We kregen de kans om met hen hun huishoudelijke taken uit te voeren en mee naar school te gaan. De wekker ging al om 5 uur ’s ochtends om op tijd bij hun huis aan te komen. We kwamen rond 6 uur aan bij de leerlingen met een mooie zonsopgang. De groep met de langste wandeling naar school vertrok al onmiddellijk om op tijd te komen. De andere begonnen aan hun eerste huishoudelijk taak, namelijk water halen. Voor de ene groep was het al wat langer wandelen dan voor de andere, maar dat wou niet zeggen dat de jerrycans lichter waren. Toen we terugkwamen, moesten we de compound vegen en ging de leerling zich wassen. Daarna werden we verwend met hun beste ontbijt. Daar hadden we allemaal een dubbel gevoel bij, omdat ze veel geld hebben uitgegeven zodat wij een degelijk ontbijt geserveerd kregen. Daarna vertrokken ook de andere groepen naar school. De leerlingen hadden op ons gewacht met hun taken en kwamen daardoor te laat op school aan. Dit zorgde voor een beetje een schuldgevoel, want een van de leerlingen had die dag een examen.
Op school aangekomen, was het de bedoeling dat we een voormiddag mee les gingen volgen. Dat liep niet altijd even vlot, want in sommige klassen was er geen leerkracht aanwezig. Dit gaf ons wel de kans om de leerlingen beter te leren kennen en onze vragen te stellen. We volgden oa. local language, entrepeneurship en fysica. De lessen waren toch duidelijk anders dan bij ons op school. Er werd heel veel herhaald en opgesomd, maar alle leerlingen waren super gemotiveerd en enthousiast. Tijdens de middag kregen we eten op school aangeboden. Daar eten ze elke dag posho and beans, een pap van maïs met bonen. In de posho zat niet echt veel smaak en we hadden allemaal moeite om het op te krijgen door de grote porties. Na de middag zijn we de scholen van de andere groepjes gaan bezoeken. We merkten toch nog een groot verschil tussen de overheidsschool en de private school. De private school is nog maar net opgestart en is de armste uit de buurt. Dat merkten we aan de grootte van de klassen en de gebouwen. De leerkrachten op de private school kregen ook geen vast loon zoals op de overheidsschool. Hierna hebben we nog even een voetbalmatch gevolgd tussen twee meisjesploegen.
Doordat we zo vroeg moesten opstaan, waren we allemaal heel moe. Ons kwamen ze gelukkig ophalen met het busje, maar de leerlingen moesten ook nog te voet terug naar huis en verder hun taken uitvoeren. Dit liet ons echt inzien dat dit echt wel zwaar is en dat een fiets degelijk een groot verschil maakt.
Nora, Olivia en Fin
