Deeten/daten in Oeganda

Muggen jagen we weg met Deet50, heel veel Deet50, maar de Oegandese leerlingen uit de ‘Jinja Secondary School’ waarmee we de komende week een inhoudelijk traject gaan afleggen ontvangen we met open armen en oren. Elk groepje specialiseert zich in een tak van CooP-Africa en zal komende vrijdag deze werking uitleggen aan de verantwoordelijke van Enable, de Belgische overheidsinstelling dat zich focust op ontwikkelingssamenwerking. We vroegen aan elk groepje wat hun meest memorabele uitwisseling was van een gesprek dat 6 uur duurde, inclusief gemeenschappelijke lunch, spelletjes, presentaties aan elkaar en slotmoment met Oegandese en Belgische moppen en hersenkrakers. Het gesprek ging niet enkel over hun tak van CooP-Africa, maar over het leven van leeftijdsgenoten in twee totaal verschillende contexten. En toch zijn er ook gelijkenissen…

Wij (OJ, Gerald, Nalwoqa, Josse, Kato D., Laerke, Tui en Wietse) werken rond Bike4Care. Tot onze verrassing zijn we erachter gekomen dat het verschil in ambulancediensten redelijk groot is: na het bellen naar de hulpdiensten in Oeganda kan het tot wel 6 uur duren voor de ambulance ter plaatse is… als de auto al komt. Het kan namelijk gebeuren dat de hulpdiensten zonder benzine zit en dan heb je gewoon pech. Leden van de scouts zijn daarom ook zelf bezig met EHBO. Bij een ongeval wordt er meestal eerst in de buurt naar hulp gezocht, die met veel menselijkheid wordt verleend. Gelukkig zijn er vrijwillige gezondheidsmedewerkers van CooP-Africa die kunnen ondersteunen.

Wij (Ssali, Salima, Charlotte, Matteo, Helge en Noor) focussen ons op Bike4School. Wat ons het meest opviel was het vroeg opstaan van de leerlingen. De jongen uit ons groepje vertelde dat hij elke ochtend om 3 uur opstond om voor school nog 2 uur te lezen. Wat ons het meeste choqueerde was het gebruik van security aan de schoolingang en op school zelf. De leerlingen spraken ook over een soort cel op school om leerlingen te straffen. Wanneer de leerlingen te laat komen, kunnen er slagen uitgedeeld worden. Ze vertellen het al lachend, maar is het ook een grap? De Oegandese leerlingen vonden het abnormaal dat deze strafmaatregelen bij ons niet gebruikt worden. Er waren gelukkig ook gelijkenissen zoals de vakken op school. Wij verschoten wel dat de leerlingen ook Chinees krijgen op school. Maandag gaan we naar hun school, hier kijken we enorm naar uit!

Wij (Hadassah, Bianka, Matrona, Marthe, Lies, Kobe en Kato) verdiepen ons in Bike4Work. Wij hebben het gehad over het leven op school, vrije tijd, maar ook over hun droomjobs, zoals stewardess, stadsgids, apotheker of architect. Er was vaak veel verbazing langs beide kanten over bepaalde antwoorden. Zo vonden zij het verrassend dat wij geen warm eten op school kregen, maar zelf onze lunch moeten meenemen. Anderzijds waren wij geschrokken over de striktheid op hun school. Uit netheid en om afleiding te voorkomen, moeten ze hun haar kort scheren en mogen leerlingen geen juwelen of make-up dragen. Wat ons opviel tijdens het eten was dat stil zijn voor hen niet normaal is. Zo vertelde ze ons dat je een genie moet zijn of moet durven spreken, anders geraak je nergens. We eindigden de ontmoeting met een leuke hand shake en vele knuffels. We kijken er al naar uit hen terug te zien.

Groetjes aan onze mama’s en papa’s (PS; dankjewel Hilde om al te antwoorden op onze blog 😉)

We hebben vandaag weer heel wat mensen ontmoet, leerlingen uit de betere klasse die gaan naar een school met 7000 leerlingen, zoals ook de winnaar van de Bike4All-logodesigncompetitie georganiseerd in samenwerking met de stad Wevelgem. Wij gaan hem een fietstas met het logo mogen uitreiken, met stickers voor vele leerlingen. Maandag hierover meer. Maar tegelijkertijd was er een kort gesprek met een leerkracht godsdienst/geschiedenis die onvoldoende verdient waardoor hij verplicht is om schilderijen te verkopen (die je op de Oegandavond kan kopen). Het zet je aan het denken, als leerling maar ook als leerkracht. Als ambassadeur wil je enkel maar meer horen, vertellen en puzzelen.

Een genuanceerd beeld begint zich stilaan te vormen. De eerste stappen richting een inhoudelijk fascinerende uitwisseling, met een vleugje humor en een open blik van alle deelnemers, zijn gezet. Wij worden sponsen die op vrijdag 22 november alles terug loslaten tijdens de Oegandavond. Het zal een heus werkje worden om alle verhalen binnen een overkoepelende context te krijgen, om alle persoonlijke ervaringen en indrukken te kaderen binnen een groter en objectief geheel. Maar wij gaan er wel geraken…