De etappe naar Pocin van de vierde editie zal de geschiedenis ingaan als een rit van tegenstellingen en verbinden. Opstaan met druilerige regen, eten onder de tent en alles inladen bij een opentrekkende hemel. Vertrekken bij opdrogende zonnestralen om terecht te komen in de apocalyps. Hevige regen, windstoten en bliksem. De ene groep schuilt in een veilig bos, de andere groep krijgt onderdak van een mevrouw die spontaan koffie, thee en chips presenteert. De helm beschermt niet enkel bij mogelijke valpartijen maar ook tegen regen dat als een gordijn over de fietsers valt. Tijdens de bevoorrading geven alle leden van het logistiek team hun warme truien en jassen af. Fietsers krijgen warme knuffels en oppeppende woorden. Deel 2 van de reis wordt de zon eerst warm onthaald om vervolgens vervloekt te worden. Gelukkig is er een zwembad op de camping. 1 ding hebben de 2 groepen gemeenschappelijk: weer krijgt ze niet klein. Tijdens de bevoorrading wordt uitgekeken naar het avondeten en buiten de koude en de regen is er geen vuiltje aan de lucht. Iedereen komt veilig aan op de camping. Koeien op de weg en onweer dat de hemel in lichterlaaie zet kunnen de pret niet bederven. De dag wordt afgerond met sensueel afwassen, uno spelen of kaarten. Niets houdt ons tegen om overmorgen de berg eindelijk te beklimmen. De thuisblijvers kunnen ons dan live volgen via Instagram rond 4 uur.
Comments 3
Nog even volhouden!
Jullie zijn echt niet klein te krijgen. Wat een teamspirit!
Wat een heroïsche prestaties!
Je zal maar pech hebben dat je in een bos moet schuilen, in plaats van bij de mevrouw met koffie, thee en chips!
En die koe… die zag dat het goed was!