Voor de eerste keer meer dan 1000 klimmeters op 1 dag, een amuse geuelle voor de volgende dagen. Gelukkig komen de klimmeters hoofdzakelijk door glooiende landschap en niet door het beklimmen van bergjes. Er zijn maar 2 bergjes het vermelden waard.
Bepalen of een beklimming de moeite waard is om te vermelden is geen natte-vinger-werk, we gebruiken de Cotacol. De Cotacol is een standaardwerk over de wielersport, gemaakt door Daniel Gobert en Jean-Pierre Legros in 1989. De duizend zwaarste beklimmingen voor fietsers staan er in beschreven. Van elke beklimming staat een groot aantal feiten vermeld: naam, korte omschrijving, hoogte, hellingspercentage, lengte, staat van het wegdek, gemiddelde tijd van een fietstoerist en gemiddelde tijd van een professioneel wielrenner. De auteurs hebben samen 1.869.800 km gemeten, een hoogte van 112.396 meter beklommen en bijna 30.000 metingen verricht om tot de inhoud van dit boek te komen. Sinds kort is deze encyclopedie ook in app-vorm beschikbaar!
De eerste beklimming is de Côte d’Hastière met 3318 m lengte en max 9%. De tweede beklimming is naar de bevoorradingsplek: Fondry des chiens bezocht. Dit zinkgat, met eeuwenoude lagen en wilde orchideeën, herbergt uiterst zeldzame vlindersoorten. Een mooier pareltje is moeilijk te vinden in ons land. En dat vonden de paters ook.
We fietsen langs de abdij Notre-Dame de Scourmont in Chimay. In 1862 werd het eerste chimaybier door de paters zelf van deur tot deur verkocht om in hun eigen levensonderhoud te voorzien. Hun bier kan je over heel de wereld vinden en vindt zijn plek in ons nationaal gerecht: stoofvlees.
Na een natgeregende dag, klamme bevoorrading, regengordijnen die op ons afkwamen en schuilen waar het kon, kwamen de vermoeide fietsers aan op de camping in een groen dal. De zon brak eindelijk door en het kookteam had alle tafels al onder de beschermende tent gezet. Even opwarmen met soep, de tent openzetten om te drogen en de zwemshorten gingen aan. De rivier was dichtbij, hoe koud die ook was, ze sprongen er in. Om de dag helemaal warm af te sluiten, stond er vers stoofvlees op het menu, gegaard in blauwe Chimay. Daar horen natuurlijk verse frietjes bij. Er begint routine in de dagen te komen en de leerlingen beginnen het systeem door te hebben. Elke bubbel een eigen afwasbak, elke bubbel drie fietsers om af te wassen. Samen de wagens uitladen, natte was verzamelen om door de kookploeg te laten drogen. Tafels opstellen en dekken. De buren waren onder de indruk. En alle begeleiders konden voor het eerst samen eten. Tot laat na zondsondergang waren Swa en Lindsay weer in de weer om de fietsen te herstellen. Mieke en Inge verzorgden de fysieke en mentale pijntjes. De koude was snel vergeten… tot de ochtend aanbrak en de regen alles terug wegspoelde. Volgende stop: Bohan!
Comments 9
Allemaal supermoedige fietsers!! Zo door zetten in dit regenweer!
Chapeau, ook voor al de begeleiders!
WAUW! Supertrots op jullie allemaal!
De fietsers om zoveel karakter te tonen en de regen, wind en hoogtemeters ‘vlotjes’ te doorstaan.
De begeleiders om met enorm veel passie en een luisterend oor er steeds te staan voor iedereen.
En het logistieke team om met zoveel liefde de leerlingen geweldig eten te geven en in de watten te leggen.
Wat een geweldig project, wat een geweldig team!
Veel gemis hier en tot snel.
Ps: Blijven stoempen!
Zo fijn om jullie verhalen elke dag te lezen. Dit is een ervaring waar ze later nog met een warm gevoel op terug gaan blikken. Zelfs op het in een koude rivier springen 😉
Tof om te zien hoe jullie zich amuseren en dit ondanks het slechte weer!
Geniet nog van het fietsen en van mekaar.
Super super knap!!! Ongelofelijk veel bewondering voor jullie prestaties en doorzettingsvermogen ondanks het slechte weer en de straffe ritten! Fijn om te zien en te lezen dat jullie je letterlijk en figuurlijk bij mekaar kunnen opwarmen, want dat is echt nodig om dit vol te houden! Blijf genieten ondanks maar ook dankzij de minder fijne dingen, die maken het opladen des te fijner! Dit nemen ze jullie nooit meer af!
Altijd een fijn moment, de blog lezen..Knap werk van jullie allemaal! Respect 🙂
Jullie veerkracht en moraal worden wel flink op de proef gesteld. In weer en wind zo’n zware etappes afleggen, dan weer terug de moed verzamelen om natte tenten op te stellen, in en uit te pakken en hopelijk even te genieten van gezellig samenzijn op de camping. CHAPEAU fietsers, begeleiders, kookploeg, technische dienst, verpleegsters, …
Hou de moed erin, steun elkaar en maak er ondanks dit rotweer nog een fijne reis van.
Dikke proficiat nu al voor jullie doorzettingsvermogen!
WAUW.. supertrots op jullie allemaal!!
Op de leerlingen omdat ze steeds met de glimlach door regen en wind, van klimmetje naar klimmetje en van camping naar camping enorm veel grinta tonen.
Op de begeleiding omdat ze met een overload aan passie de leerlingen op een veilige en culturele manier door het land begeleiden. Een luisterend oor waar nodig en steeds positief.
En op het logistieke team dat met hart en ziel op de achtergrond werkt om de leerlingen zo goed en zo veel mogelijk te verwennen. (en een beetje veel jaloers op dat stoofvlees van blauwe Chimay 😱🤩)
Wat een geweldig project, wat een geweldig team!
Heel veel gemis hier, jullie doen dat super! Tot snel.
Ps. Blijven stoempen!!
fantastische teamspirit , geniet van de kleine gelukjes die jullie onderweg tegenkomen!